Hayatı bir yarış gibi görmek ve düzenimizi ona göre oluşturmak ne kadar doğru acaba?
Her yarışın sonunda ulaştığımız noktada bu kez başka bir yarış bekliyor olmayacak mı bizi?
Yarıştan yarışa koşmak nereye kadar? "Hayat zorluyor." mazeretinin ardına sığınmak ne kadar gerçekçi?
En iyisi insanoğlu arada bir durup nefes almalı, hiç değilse bu mola süresi içinde dünyaya neden gönderildiğini soruşturmalıdır.
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta