Yansıma Şiiri - Celal Hikmet

[Düşperisi'ne]

Bir şey var sorguladığım son günlerde
derinlmesine yaşadığım
bekleyişin istasyonluğunu kabullendiğim
ekmek arası hüzün kıvamında bir şey
yanılsamaların tanımlayamadığı
tınıların
yokuş yukarı koşmaların
saksı dibinde toprağın aciz kaldığı
hayatımın her anını örten
duraksamadan ve durulmadan yaşanan
yaşayan
ve yaşattığını sanan
ama insanlardan hiçbir farkının olmadığını anladığımız
gölgeleri küçümseyen
ve her defasında daha da küstâhlaşan
yakınmaları ve yankıları es geçen
ayrılıkların kucakladığı
kozada kelebeği
gökte ebemkuşağını
ağaçta meyvayı
ahirette tanrıyı hiçe sayan
beni parçalayan
bir şey:
yansıma

Gör işte gözlerimin görmezliğinin nedenini
nedenini bil yaşamışlığımın
yaşatışlığımın
sönmüş bir ruh gibi
yasak bir türkü gibi
ölmüş bir tırtıl gibi yaşarken
prizmanı neden bırakmadığımı

Duy işte duygularımın durgunluğunu
akıntıya çektiğim küreklerin nefesini
kan sıçrayan ruhumun isyanını
hapsettiğim resimlerin çizgilerini
beni

Üşüyen bebeğimi sana adıyorum
seni çağırıyorum ışığımın odağına
ey gece saçlı beyaz kız
dur orda öylece
yansıt tenime tenini

celâl hikmet
19103 köy