parmaklarım,sessizliğini bozdu
hüzün silikleşirken.
zaman;
karanlığı savurdu,
yüzün yansır oldu yüzüme,
hüzün;
yüzüme.
kırık bir kuş kanadı ellerim.
yansıdım,
yansıdın gölün üstüne
yalnızlık çöktü yuvaya dönen kuşlar gibi.
Kayıt Tarihi : 30.3.2005 12:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!