bir sigara daha yaktım
yangın saatine yakın
gecenin o rutubetli tarafında
hayat dediğin
biraz sızı
biraz duman
bir de içilmemiş hatıralar…
biliyorsun değil mi
herkes gidiyor eninde sonunda
adını unutanlar bile
bir gün kendilerini unutuyor
ve sen
bütün şehirler uyurken
bir sokak lambasında kalıyorsun öylece
üşüyorsun...
çünkü aşk
birini değil,
bir zamanlar sevdiğini
hala sever insan
ne zaman bir şarkı çalsa uzaklardan
senin gülüşün takılıyor aklıma
ve ben
yeniden yaralanıyorum o eski yerimden
yani senin geçtiğin kalbimden
yalnızlık bazen
iki insan arasında bir uçurumdur
konuşmazsın
bakmazsın
ama düşersin
ben o uçurumdan
adım adım düşerek geldim buraya
şimdi bir sokak köşesinde
üstüme çöken gökyüzüyle yaşıyorum
hayatta kalmakla
yok sayılmak arasında bir şeyim
ve inan
şiir dediğin
yalnızlığın asıl yüzüdür
açılmaz herkese
ama bazılarımız
o yüzle uyanır her sabah
Kayıt Tarihi : 27.7.2025 00:56:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!