Yanık Bir Çiçek Şiiri - Süleyman Altıparmak

Gönlümdeki küllerden çiçekler yetiştirdim
Kül bu çiçeklere iyi gelir her daim
Şu yangının güzel yanları da oluyor işte ara sıra
Mesela bir çiçek gülümseyince
Ferahlamaz mı insanın içi
Hangi yürek yumuşamaz
Sevgiyle yükselen bir kuğunun kanatlarında

Buz çölünde gürbüz çocuklar yetiştirdim
Yangında kül oldu çocuklarımın çığlıkları
Ses, keder, elem, gülen yüzler hepsi kül
Güldüm ağlamam gerekirken
Vicdanıma bir şehir daha yaktım
Ciğerlerime iyi niyetleri çektim
İyilikle harlanan yangınım
Yalnızlıkla sönen
Artık yakmasan içimi, olmaz mı?