Yangın Kokuyor Şiiri - Kenan Gezici

Kaçıncı zamandır mevsimler ölü.
Keşmekeş, yokluğunun ertesi günü.
Söneli ışık, geçeli kaç zaman oldu.
Niyetsiz kaldığım kıyam ortasında.
Öğrendim her şeye ne kadar uzak.
Yüze yakışır sandığım, bir gülücük.
Nede yakışıyordu sana büyülüydü.
Arşın parçasıydı, sana tezahürü.
En çokta kıydığım bendim kıyıda.
Sokağım caddem ateşle yandı da.
Başkasının yangınına giderken acıdım.
Sığınsam senin ruhunun gurbetine.
Hep sığıntı gibi kaldım da böyle.
Belli olmuşa, kaldım yitirmişliğe.
İçerlenmek kalmaz ne haddime.

Kenan Gezici 20/05/2025