Evrendeki toz parçam, sana yeni bir şiir daha.
Bu şiirle insan olmanın gereği aşkı anlattım.
Aşk bence sürüklenmektir,
Nereye gittiğinden bihaber sürüklenmek.
Aşktan korunamazsın, eğer kalbin giymemişse çelik yelek.
Aşk senin yaptığını yapmamaktır, sebepsiz gidişler aşkı üzer.
Aşkın gerçek ise giderken bir sebebin vardır
Ve önemli değildir gittiğin yer.
Gittin, sağanak sitem yağdı inancıma.
Kalbime gelip gökdelenlerini dikseydin ya.
Yine sevgin intikal etti ya bana, intiharlar sırdaşım oldu.
Allah’ım yardım et bana, bu nasıl bir tutku.
Nereye gitsem benden önce gidiyor özlemim.
Seni unutmak için yaptıklarım nafile,
Bitiremedi seni hiçbir yemin.
Zaman ilaçtır, derler.
O ilacın sen yokken bana yan etkisi var.
Bir gelecek kurmuştum ikimize.
En korkak olduğum an, senin yanında mutlu olduğum andı.
Korkuyordum mutluluğumuz birgün biterse diye.
Şimdi nişanlıyım sensizlikle, ölüm düğün olur.
Kıskanmıyorsan nişanlımı al hançeri ve yüreğime vur.
Bir saklambaç oynadık ve kaybettim seni.
Aradan yıllar geçti, ama bulamadım saklandığın yeri.
Gözyaşlarım tekrar gözüme çekilmez.
Senin aşkın bulutların arkasına saklanmış bir güneşti.
Kalbim dondu sen yokken,
Biter mi sandın bendeki bu güneş hasreti.
Biz iki kişilik bir örgüttük, ruhum güzelliğinin iziyle dolmuştu.
Allah’ım Allah’ım yanıyorum,
Onu yangınımdan koru.
Kayıt Tarihi : 30.3.2020 16:32:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
