Kırklar, yetmişler.
Yok mu gökyüzünden bir haber.
Algım ilgimi kısıtladı.
Aklım teklerin içindeki çifti anladı.
Bu gizemi çöz, tekliktedir sır...
Cennet bir yayla, dünya ahır.
Madalyon üç taraflı
İnsan bir kan pıhtısı cansız ya da canlı.
İnsan damarlar denklemi
Atomu parçalarsak savaş bizimdi hani?
Gözlerde uğultu, bakışlar sustu.
Kurşun parayı getirdi, para da kurşunu…
Adem aldatamazdı Havva’yı.
Havva önceki ilişkisini düşünüp kafasını karıştıramazdı.
Adem başka ilişkilere özlem duyamazdı.
Havva karşılıksız aşktan dolayı dualarda ölümü isteyemezdi.
Herkesi yıldıran ölüm onları ayakta tutamazdı.
Onlarınki bir zaruriyetti belki, belki aşkın ta kendisi.
Işığın kendisini görmek farklı, kaynağını görmek farklı.
Sorum ilk canlılık nasıl başladı?
Çürük diş fırçalanarak beyazlamaz.
Duygular mantığınızı eder infaz.
Yarasalar yara sararken yol sendeliyor.
Ekmek, bıçağı kesiyor ve yol sende ilerliyor.
Sevmek bile başlı başına bir bencillik olmuş.
Yürek yurdunun hasret diyarında beni içine almış soğuk bir duş…
Ölüm yanan kalbime sokulmuş soğuk bir demir.
Ölümü unutan çevremde hemen her elde bir kir…
Gururumun üzerine basmışlar.
Şu sıralar karanlık bile karanlığımdan korkar.
Bazen, güzel bir kadının saçında kalır gizli.
Bazen bir bakış, bir dokunuş, bir seslenişle gösterir kendini.
Kölesi eder sarayına alanları.
İçindeki dipsiz kuyuyu bilmeyenleri cezbeder sarayın altınları.
Susadığında kaynar su, üşüdüğünde buzdan battaniye olur.
Asıl ateş söner, beşeri ateş hayallere yapar kur.
Hayat bir şeylere hep gebe ama ne doğuracağını bilemez kimse.
İç sesimin kulakları sağırdır, konuşur sadece.
Geleceğimdeki benle adımladım şimdileri.
Sonsuzluğun atomunu parçalayıp yazılar diktim.
Ben bana ne kadar sahiptim?
Geçmişim benliğimin kaçta kaçına sahipti?
Düşman oldu pişman, çıktı fötr şapka.
Dolunay vakti kurt dönüştü vahşi bir insana.
Megaloman kudurdu, sustu boşlukların tanrısı.
Siyam ikizleri geldi dünyaya, biri erkek biri kızdı.
Okul pikniğinde kamp ateşi yaktım, ısınsın lümpen.
Hayat algım tek köşeli çokgen.
Evrende neye sarılırsan sarıl boşluktasın.
İnsanlığın adresini verin bana
İnsanlığı öldürmek için geliyor yarın.
Belediye otobüsü gibi kalplerde sıkış tepiş olmuş aşklar.
Kalbi bacak arasında olan bir yığın insan
Ve dahası
Ben çilli çocuk.
Çileleri kendinden derin bir oyuk.
Yahyanın kılıcı
Mahyanın son kısmı
Salimlikten zalimliğe bir yol.
Spordan elde edilen skor.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!