Ömrün vazgeçiş evresinde insan yalnız kalmanın lütufkar ve cömert yüzüyle tanışıyor.
Sükut ve yalnızlık ne güzel bir yeni varoluş
Uğruna adaklar adayıp gözlerinde kaybolma
Elinde tutup nereye olursa gidip geri dönmemek
Bütün dünyayı içimizdeki titrek bir tınıya feda etmenin
Karşılığı olmayan bir hayal kırıklığına büründüğüne şahit olduğumuz gün
Mezara gömülürken başımızın tahtaya çarpmasından
Dağların dorukları dumanlı olur
Geriye dönmez savaşçılar...
Fırtınayla yıkanmıştır ömürleri
Karla yıkanmıştır yüzleri...
Bu yüzden asla vedalaşmaz
Devamını Oku
Geriye dönmez savaşçılar...
Fırtınayla yıkanmıştır ömürleri
Karla yıkanmıştır yüzleri...
Bu yüzden asla vedalaşmaz
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta