Yalnızlık Öğretisi Şiiri - Esra Nizam

"YALNIZLIK ÖĞRETİSİ"

“Beni
uçurumun kenarına getiren
dostlarım oldu.
Sonrası mı ?
İT’TİLER işte."

...

Kalbimden geçenlerle
başıma gelenlerin karıştığı
bir masalın içinde,
Deliliğe komşu olduğum
zamanlardan birindeyim.

Biraz ağlasam diyorum kendime.
Gözümden gönlüme düşen yaşlar,
deniz oluyor içimde.
Kıyısına vuruyorum kendimin.

Sesimin çocukluğu ölmüş.
Avuçlarımdaki çizgiler gibi
kırılmış kalbim.
Ne kuşlar var içimde ,
özgürlük naraları atan,
ne de uçurtmalar.

Hiçbir anlamı olmayan
bakışlar yerleşti yüzüme.
Takatini kalbimden alan inancım
bitti.
Yüzüm kalmadı
aynaları aldatmaya.

Kimseye değil
kendime üzülsem biraz diyorum.
İnsan yanım, gücenmiş bana.
Kendime acımayışıma kızgın.
Zaman yok diyor sızlanmalara.

“-Geç kaldın !
Herkese yetişirken
kendini unuttun.”
Kayıp benliğimi kovalamaktan,
ruhum yoruldu çokça.
Bir idam nefesi kaldı
suskunluğumda...

Gördüm ki,
dünya denen sürgünün içinde
tek başımaydım..
Ağlamamak için
yumruklarımı sıktığımda,
tırnaklarım ellerime değil,
kalbime batınca anladım…
Sırtımı acıttı
insan kalabalığım.

En yakınımda olanların
bıraktığı kimsesizliği ,
hiç tanımadığım yüzler doldurdu.
Küfretmedim bu defa.
Sustum.

Kırgınlığıma
yine bir kılıf uydurdum.
Tecrübe dedim adına.
İnsan olmak
bunu gerektirirdi tarafımca.

Vefası noksan
ne çok simalar varmış başucumda.
Düşmem gerekiyormuş
görmek için.
Dost biriktiriyorum sanarken,
bir dizi
sırtlan biriktirmişim.
Yanımda yiğit bildiğim herkes
İT’miş.

Aklımı zorladı
hepsinin kişiliksizliği.
İzah edemeyeceğim kadar
kötü olan kalpleri.
Ben utandım onların adına.

Gelmeyen telefonlara.
İnsanlık namına
sorulmayan bir “Nasılsın”a.
“Ben her zaman yanındayım” ,
yalanlarına.
Ben utandım!
Çokça…

Taçlandırmam gereken
yalnızlığımmış.
Herkesin yokluğu
varlığından daha hayırlıymış.
Uzanan ellerin hepsi dikenli,
dilleri zehirliymiş.
Bir verip bin almakmış niyetleri.

Olsun.
Benim canım sağ olsun yeter ki.
Kangren olmuş
tüm bağlarımı kestim.
Kendimi kendimden
doğuracak kadar güçlendim.

Gözü açılan körün
kırılan baston
olmayacağım bir daha.
İnsan insandan
çekilir mi Azizim ?
Ben çekildim.
Benden uzak ,
cehenneme
yakın olsunlar bundan sonra.

ESRA NİZAM

17.04.2025
01.45
BİLKENT GÜNLÜKLERİ SERİ 1