Yalnızlık: Bohemya'da Bir Sefil Güncesi

'Yalnız', eriyen mumda tükenen bir fitildir,
Her insanın içinde bir yalnızlık gizlidir.
Yalnız, kendi yanında yanan bir meşaledir,
Yalnızlık; tükenip, ama hiç bitmeyendir.

Yalın yalnızlıkların karmaşık dekorunda,
Tekil kalabalıkların çoğul dev aynasında,
Zamansız mevsimlerin anarşik doğasında
Yalnızlık, göklü dağın o yıldız burcundadır.

Devrik duran hayata, devrilmeden devinen,
Yalpalayan, aksayan, ama asla dinmeyen,
Yörük başlayıp aşka, yürüyen, hiç dönmeyen,
Yalnızlık, mavi yolda başlayan hikayedir.

Filiz vermiş çiçeklerin içindeki tomurcuk,
Emekleyerek büyür yüreğimdeki çocuk,
Başında kavak yeli, sırtında yırtık gocuk,
Yalnızlık, Bohemya’da bir sefil güncesidir.

'Yalnız', eriyen mumda tükenen bir fitildir,
Her insanın içinde bir yalnızlık gizlidir,
Yalnız, kendi yanında yanan bir meşaledir,
Yalnızlık; tükenip, ama hiç bitmeyendir.