Yalnızlık, gülüşlerin arasında çatlayan dudaktan dökülen, şarkıların arasında titreyen bir yürektir.
Yalnızlık, boş bir oda değil, dolu bir salonda kimsenin dönüp bakmadığı bir tablodur. Bir bakarsın, yüreklerin müzayedesi kurulmuş, senin kocaman kalbinse karanlık bir sandıkta unutulmuştur.
Yalnızlık, fısıltılarını bile duymayan sokaklarda ayak izlerini kaybeden bir gölgedir; ardında fırtınalar bırakarak sessizce yürür.
Yanlızlık, bir kitabın sayfaları arasında kaybolan sözcük, bir melodide derinlemesine hissedilen sızıdır.
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta