Yalnızlığın Hududunda Şiiri - Süleyman Emre

Yürüsem yollar uzar, menzilim sessiz olur,
Ne bir yâr var soracak, ne de kalbimden sorar.
Kime el etsem uzak, kime baksam gözde kar,
Bu gönül aşkı bulur, sonra ihlâsla yanar.

Gece çöker, yıldızım solgun, ay feryâd eder,
Rüzgâr üşür tenimi, dağ bile yalnız gezer.
Bir dua etsem semâ, suskun olur, söz dizer,
Yaradan’a sitemim yok, kaderimden ne eser?

Kalbime çizdi felek hançerini kandan ince,
Her yara ders olmuşum, yazgıma küsmedence.
Yâr demem bir daha ben, aşk nedir bilmem bence,
Çünkü ben öldüm evvel, bir vefâsıza sence...