Odamın bir köşesinde ağlayıp bekler iken,
Ruhum aldı kederi, kalmadı tende diken.
Sensizlikle bu yürek, buz gibi oldu derin,
Aklım, kalbim birleşip ağladı çaresizken.
Anlatılmaz bir elem, kalpte tutuşmuş o an,
Odamın köşesinde ağlayarak beklerken sabahı.
Ruhumdan kopardı bütün kederler acılar..
Sensizlik yaratırken kalbimde soğuk bir acı.
Yürüsem yollar uzar, menzilim sessiz olur,
Ne bir yâr var soracak, ne de kalbimden sorar.
Kime el etsem uzak, kime baksam gözde kar,
Bu gönül aşkı bulur, sonra ihlâsla yanar.
Gece çöker, yıldızım solgun, ay feryâd eder,
Sevdiğim bir sen idin, yâr dedim, can bildiğim,
Her bakışın bir cihan, gül gibi ben sendeyim.
Kalbimi sana verdim, tek duâm tek dileğim,
Meğer aşkınla yanıp, ihanetle söndü kim...
Yalan olmuş aşkın acısımıydı yaşadığım.
Yoksa toz konduramadığım yarin ihaneti mi ?
Yine baktı gözlerime lakin kanmayacağım....
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!