Yine yalnızım, düşün! Bir kere.
Bir kalp vardı seni seven,
Ney gibi inleyen,
Aşkınla oturup aşkınla kalkan.
Kararsız biri vardı sevdiğini bile söylemeyen,
İçindeki yangınları hep gizleyen.
Ver! Ey gönlüm suskunluklarını en sevdiğin kişiye ver,
Eminim ki o, yalnızlık hediyesinden memnun kalacaktır.
Kayıt Tarihi : 9.2.2012 01:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Yalnızlığın hediyesini alıp bu şiiri yazmıştım.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!