Yalnızlığın Görkemi Şiiri - Numan Erkurt

İnadım tutardı her sabah
başlayacağım diye yeni güne
Sözlerin yetmediği yerde koyu renkler bıraktım bakışlarınıza
aldırmadınız.
Talibi çoktu sevmelerimin çünkü her güzergah gibi
ben de gençlik serüvenindeydim
Kimi geldi nazara,kimi geldi gitti kazara.
Yalnızlığın görkemine sakladım sonunda gölgemi
Değişmedim kedimi köpeğimi esirgenen bir selama
Ay büyüdü penceremde geceler daha uzun
Kaç baharı soludu bu yalnız çiçek
An oldu küstüm,perdelerimi örttüm
dedim odama güneş girmeyecek
Yine de vazgeçilmezmiş hayat anladım bir hüzün karesinde
Savaşların dramların yoksulluğun ülkesinde
Geç değil tek bir farkındalık yaratmak için biliyorum
Tanrının bize sunduğu kalemi reddetmekmiş asıl sorun
Yalnızlığı seçmek,üç maymunu oynamaksa kolayımıza kaçan bir oyun