Yalnızlığın Ezgisi Şiiri - Harun Ertaş

Saat sabahın beşine uzanırken,
Yazıyorum sana bunları usul usul
Daha gelmen için ne olması lazım,
"Bu adam seviyor" demen için

Yapayalnız odamda duruyorum
Herkesin lambası açıktı
Bir Benim bahtsız kapalı
Elim varamıyor bozuk sanki

Herkesin neşeli neşeli sesi...
Bir bana mı ters geliyor
Yalnızlığın ezgisi
Aşkıma cenaze gibi geliyor

Benim karanlık ruhum
Bir tenine, sesine esaret
Senin bulutlarında bir yağmurum
Damla damla düşüp emiliyorum

Bakışlarındaki eda olsam yeter
Sussak bile dursak yan yana
Senin varlığın bana,
Şüphesiz derman gibi gelir