Kırmızı elleri vardı yalnızlığın
kırmızı elleriyle sıkardı bulutları
hep aynı saatte başlardı bu kentte yağmur
gözlerinin bozkırında otağını bırakıp kaçınca günün bütün ışıkları
dilbilmez kuşlarla gelirdi akşam.
Sen bu kenti bırakıp giderdin
Hüznünü dağlara savuran
senin kırılgan
ürkekliğin yok mu ceylan
ruhumu kanatlandıran
an be an kaçmaya hazır haline
ne aşklar susadı
Devamını Oku
senin kırılgan
ürkekliğin yok mu ceylan
ruhumu kanatlandıran
an be an kaçmaya hazır haline
ne aşklar susadı



Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta