Artık hayalin çaresizce silindi gönlümden
Gezinir durur, karanlık kuytu köşelerde yüreğim
Gözlerini anımsamak, çürütürken sessiz sessiz bedenimi
Ne yapsam bilemeden, yalnızlığımı bekliyorum.
Maziye uzanınca ellerimdeki kanlı gözyaşları
Unutmak neye yarar, hüzne merhaba demişken
Şimdi “gel” diyemez ismini hecelemeyen dilim
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var