Yalnızlığım Şiiri - Orhan Kutlu

Her sessiz kalışında
kulaklarına işler adım,
yürüdüğün
karanlık karlı yollarda
peşindedir adım adım...

Yorgun ve asi yaşanmışlıkların peşinde
her biri farklı biçimde
söyleyemediğin her bir sözünde
sessizliğine aşığım...

Nefesinle buğu bırakırken yarınlarına,
sevmeyi kekeleyerek söyler dilin
ufka varırız her akşam
son buseyi bıraktığımda dudaklarına

Söyle içinden geçenleri
türkümüz söylensin geceleri
kendi yokluğunla sorgularken günlerini
bitsin bu odamın sessizliği..
Bitsin gönlümün ıssızlığı.

Bak şimdi sen,
bir solukta düşünüyorsun her şeyi
yalnız büyüttüğün çocuğu
yalnız öldürüyorsun.

Biraz buluttan alıyorsun
biraz da mavisinden denizin
yosunların yeşili ile
gözlerinin karası
hepsini toplayıp
sunuyorsun önüme
hangi birine baksam
başlı başına bir memleketsin
diyar diyar gezmekle aşınsa da ömrüm
yinede tükenmez sevmelerim.

Bak şimdi ben
derin bir nefes çekerek düşünüyorum
düşlemediklerini katıyorum hesaba
sonra bunları biriktirip
bir çırpıda söylemektense
azar azar haykırıyorum
düğümlenmesin diye boğazımda..

Bir bedenin içinde tutsak kalmış ruhum
nerelerdeyim
Kimbilir kafam nerelerde
Hep sende, hep sende insafsız
O eşsiz gülmelerinde
Bebeğinde gözlerinin
Kıvrımlarında saçlarının
Bu yalnızlığı bir anlasam..

Bir bulut olsam
Yaz gününde yağsam
Damla damla
Her yerini ıslatsam
Serin bir rüzgar olsam
Gül bahçelerinden geçip gelsem sana
Gül kokunu en güzel güllerle sarsam
Sarılsam sana
Ve bir daha bırakmasam.

Bu kadar çok severken seni
Şu yalnızlığımı bir anlasam.
Bir anlasam..