Adı üstüneydi aslında yalnızlar rıhtımıydı bu trenin adı
Kimisinin ceketi yamalıydı, kimisinin ruhu
Kimi de vardı ki acıların katmerlisini yaşamış.
20’sinde ki gencecik kız umutları için çıkmıştı yola
Tren’in penceresinden gökyüzüne bakarak
‘’Seni terk ediyorum koca şehir.’’ Diyerek
Şimdi saat sensizin ertesi
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar
Devamını Oku
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar




İçinizdeki çaresizliği bu satırlarda okuyabiliyorum.
Zaten bu trenin içindekiler anlardı bu satırlarda yatan yıpranmış hayatı
Çok beğendim kaleminize sağlık .
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta