Yalnızlar kaldırımında adım adım yürüyorum.
Hıçkırıklar birbirine giriyor; tüm suretlerde gözyaşı…
Birden bastırıyor gidenlerin ardından söz yağmuru.
Az önceki hasret dolu bakışlar yerini nefrete bırakıyordu.
Yürüyorum, ilerledikçe boğuluyorum.
Sokak lambaları birer birer üstüme geliyor.
Koştukça kalabalık artıyor, kendimi kaybediyorum.
Yürüdükçe görüyorum,
Duvarlarda anılarım kapalı gişe.
Dört bir yandan aynı ses: değmezmiş ona.
Peki söyleyin, neden acı çekiyorum?
Sana büyük bir sır söyleyeceğim Zaman sensin
Zaman kadındır İster ki
Hep okşansın diz çökülsün hep
Dökülmesi gereken bir giysi gibi ayaklarına
Bir taranmış
Bir upuzun saç gibi zaman
Devamını Oku
Zaman kadındır İster ki
Hep okşansın diz çökülsün hep
Dökülmesi gereken bir giysi gibi ayaklarına
Bir taranmış
Bir upuzun saç gibi zaman
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta