Yalnizca aşkı Şiiri - Zeynep Beşen

Bir gün senden
Sesinden
Sözünden
Kaşindan
Gözünden
Huyundan suyundan
Varlığından
Solugundan
Gidersem
affetme
Önce kendini
Sonra beni
Sonra bizi
Bir kadın isteyerek bilerek gonulluce
Yüreğini yerinden sökmez bu her daim hatırla.
Bir bende sana duyulan
Sana büyümekten bikmayan
Usanmayan bir aşk var
Bir bunu affet diğerlerini var gücünle taşla.
Büyüdüm git gide büyüdüm
Çocuk kalarak büyüdüm
Insan dogarak büyüdüm
Seni severek büyüdüm
Ben seni severek guzel büyüdüm
Ağlamak ne bilmedim
Bildirmedin
Sevindirdin hep
Hep yaşattın beni
Ben sayende adam yürekli bir sevda
Nasıl olur onu öğrendim
Öğrendim bir insan nasıl sevilir.
Hissettim bir sevilmek nedir nasıl bir şeydir.
Yüzünden içtim ateşin en güzel halini
Gözlerinde uyudum hep
En güzel rüyaları ellerinde buldum
Canıma bastım seni
Canımın içi ettim seni
Ve boynunda ki kokuna hasret kalarak
Hasret bırakarak
Özür dinlemeyerek
Affa maruz etmeyerek
Seni severek seni severek
Göz yaslarimi içerek
Kimseden korkmadan
Kimseye gocunmadan.
Kimseden utanmadan
Gucenmeden yoksunmadan
Sevdim seni canimin içine katarak.
Bir gün seni terk edersem
Affetme kendini
En çok sustugun
Hiç bir çağırma ses etmedigin için
Beni bu karara kovduğu n için
Üzüldüğüm için
Üzüldüğüm e üzüldüğün için
Zaferlerimi yarı yolda koydugun için
seni gerçekten sevdiğim için
Aglattigin için
En çoklarim oldugum icin
Yalnız ve yalnızca bunun için affetme
Ne seni ne beni.
Yalnızca aşkı affet
Biliyorsun o ikimizi güzel sevdi.