Bir zamanlar bu eller,
Şefkatle sarardı evlatlarını,
Şimdi titrek, çatlamış ve yalnız,
Tutup da sığınacak bir omuz arar, ama yok.
Pencere kenarında beklerim hala,
Belki bir ses, belki bir ayak sesi duyarım diye.
Sen kocaman çöllerde bir kalabalık gibisin,
Kocaman denizlerde ender bir balık gibisin.
Bir ısıtır, bir üşütür, bir ağlatır bir güldürür;
Sen hem bir hastalık hem de sağlık gibisin.
Devamını Oku
Kocaman denizlerde ender bir balık gibisin.
Bir ısıtır, bir üşütür, bir ağlatır bir güldürür;
Sen hem bir hastalık hem de sağlık gibisin.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta