Yalnız Aşık Destanı 3

Gece çöker; gök karanlık,
ay ince bir hançer gibi.
Kalbim senin için çarpıyor,
sessiz odalarda
yalnızlığın yankısıyla.
Rüyamda hep sen varsın;
bazen bir bahar dalısın,
bazen bir yıldızın ışığı
ama her hâlinde
beni sana çağırıyorsun.
Ey sevgilim,
yanımda değilsin
ama yokluğun
varlığından daha ağır.
Sana dokunamamak,
bütün bir ömrü
susuz yürümek gibi.
Rüzgâr adını fısıldıyor bana,
ırmak sesini taşıyor;
gökyüzünde yıldızlar
gözlerini andırıyor.
Evrenin her parçası
sana benziyor.
Dudakların uzak,
ama hayalimde
ateş gibi yanıyor.
Bir öpücüğün hayali bile
geceyi kül ediyor.
Tenin yok yanımda,
ama kalbim yanıyor.
Ne dün,
ne yarın;
sadece şimdi,
sadece sen.
Zaman benim için
senin adının etrafında dönüyor.
Geceleri kalemime sarılırım,
çünkü ellerine sarılamam.
Sayfalar senin yüzünle dolu;
her harf,
bir öpücük gibi
düşüyor kâğıda.
Biliyorum sevgilim:
Günler geçer,
mevsimler biter;
ama kalbimdeki bu ateş
ölmez.
Seninle başlayan
ebediyet,
bensiz de sürer.
Tanrı'ya seslenirim:
“Onu koruyun,
onun gülüşünü saklayın,
rüzgârını bana getirin.”
Benim tek duam
senin adını taşır.
Ve ben,
yalnız bir âşık,
gecede sana yazarken,
biliyorum:
Sen uzaklarda da olsan,
benim kalbimde
sonsuza kadar yaşayacaksın.
Aşk