Terk edilmiş köhne bir evim ben.
Etrafımı saran sarmaşıklar mı yoksa bu insanlar
Çok şey istemiyorum;
Kırık camlarımdan içime sızan güneşim ol.
Yoksun şimdi, soğuk ve karanlığım, üşüyorum.
Beni saymaktan usandığım günlerde,
Yağmurların ıslatmasına izin verme.
Hayat hattında acemi tayfalardık.
Ne avunduk sevinç müsveddeleriyle;
aşktan ikmale kaldık...
Bak her sabah bağıran yeni sabaha,
artık iklimler değişmiş, kuşlar da gitmiş,
Devamını Oku
Ne avunduk sevinç müsveddeleriyle;
aşktan ikmale kaldık...
Bak her sabah bağıran yeni sabaha,
artık iklimler değişmiş, kuşlar da gitmiş,




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta