Yağmur, bilinmezliğin ince bir çizgisi gibi dokunur yüzüme.
Umutlarımın eridiği boşlukta, titreşen boğuk bir ses gibi düşer durur.
Buğulu camların ardından yüzen hayalin, damla damla ağırlaşan düşlerimle buluşur.
Ve ben derin bir iç çekerim.
Yüreğimde bir his var, belirsiz, unutulmuş, şekilsiz bir gölge gibi durur.
Sessizliğinde kıvrılan, zamanın kıyısında asılı duran bir hatıran kokar.
Adını koyamadığım o derin yalnızlığımın tılsımı,
beni boğar sanki.
Ve ben, buğulu camlardan bakarken, hayalin damla damla akar.
Sensizliğin en ince zerresinde kaybolurum, zaman susar.
Uslanmak bilmez umutlarım.
S.GÖL
Kayıt Tarihi : 4.7.2025 09:08:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!