Yalimayazinda Günlük Günesligin

Sen aynaya bakmaktasın
Ayna dörtbir koldan seni çevreleyen sana
Ne helvası dağıtılır
Ne salası okunur
Ne semtine gidilir
Ne ismi esamesi anılır ıssızlığının çukuruna bata çıka kronikleşmiş galerilerde kur yapıp duran patinaj
İnsanı her şeyden daha soğuk balerin ve beyaz gösteren topukların üstündeki sancılı dokunuşlarla
Herkes öyle yapıyor diye cep telefonunun yüz yüze şahitliğini tanık tutmaya ne gerek var ki sanki,
Güzelliği inciğinden görünen kaldırımlarda kaybolmuşsa gövdesinde bıçak yarasından kırık kalpli ağaçların
Kirişten kolondan,
Eşikten kapıdan,
Yalım ayazında zemherice günlük güneşlik ve suskunluğun
Bütün kötülükleri tükürdüğü yerden şehrin içine çekmektedir her binadan kan kusan duvarlar
Kurumaya bırakılan çamaşırlarla aynı boy hizasında insandan sıyrılıp boşandığı günü kutlayan saz kemanlarla
Sanki milli piyangocu aralığın kış günüdür, buğusu tüten yalnızlıkların tebrik kartında kestane kavurarak
Üstelik de çıkışmayan poyraz meltemlerin geri kalan kısmına sen esip kokup tütüyor gibisin
Her köşe başındaki karayel taraflarından

Aralık/25