Yalı Kızı Şiiri - Fevzi Emir Yılmaz

Şakayık Aralığından denize doğru bakınca,
Kum beji renginde üç katlı bir yalı görünür,
Sarıyer’in eteğinde, denize nazır...
Ve içinde bir kız:
Tatlı mı tatlı, güzelliği kendine münhasır.

İlk gördüğümde,
Daha evvel bir benzerini hiç görmediğim için,
Gözlerime inanmakta çok zorlandığım,
Kıvır kıvır kızıl saçlı,
Yanaklarında hafif çilleri olan,
Ve daima tebessüm eden,
Papatya güzelliğinde bir kız:
Yalı kızı.
Sanki kapkara gecelerin
En parlak yıldızı.

Yaşını, adını, nereli olduğunu,
Kim olduğunu bilmediğim için
Ben ona “Yalı Kızı” diyordum.
Hiç yüz yüze konuşamadığımız için,
Benden bu cümleyi asla duymadı.
Ona, "Yalı Kızı" diye
Bir kez bile seslendiğim olmadı.

Plastik saksılarda mevsimsiz açan güller gibi idi Yalı Kızı.
Kalabalığın içinde yapayalnız ve kimsesiz...
Uzaktan, sevgi dolu, neşeli ve mutlu görünse de,
İçinde hangi yangının külünü taşıdığını
Hiç kimse bilmiyordu.
Berrak bir su gibi olsa da Yalı Kızı,
Derinliği görünmüyordu.

Sabahtan akşama kadar
Cumbalı balkonda oturup
Denizi izlerdi bazen.
Ne içtiğini bilmiyorum ama
Elinde her zaman bir fincan vardı.
Ve hiç bitmeyen bir şey vardı o fincanın içinde...
Saatlerce içeri girmeden
Aynı fincandan bir şeyler yudumluyordu.

Ben onu izliyordum, o denizi.
Ama hiç görmüyorduk birbirimizi.

Lügatımda sevgiyi anlatacak kadar kelime yoktu üstelik.
Sadece izliyordum onu…
Bazen yakından, bazen de uzaktan.
Yıldızları izler gibi izliyordum.
Çiçeğe konmuş bir kelebeğin
Nefes alışını duymaya çalışmak gibi;
Sessiz ve pür dikkat...

Çok seviyordum onu.
Hani incitmeden bir çiçeği sever gibi,
Parmak uçlarıyla okşaya okşaya...

Yalı Kızı’nın hiçbir şeyden haberi olmasa da,
Masalsı bir aşkı iliklerime kadar yaşıyordum ben.
Uçurumdan düşsem ölmem,
Üzerimden silindir geçse ezilmem,
Dünya üstüme yıkılsa
Altından kalkarım kafasında yaşıyordum hayatı.

Korkutucu şekilde güzeldi her şey benim için.
Fırtınadan önceki sessizlik gibiydi.
Ve fırtına başlamış,
Sessizlik bozulmuştu artık...

Ta ki o coşkulu kalabalığı gördüğümde:
Yalı süslenmiş, çiçekler, ışıklar...
Ve gökyüzüne salınan balonlar.
Sahilde süslenmiş tekneler vardı.

İlk kez yolum düşmüştü yalıya.
Misafirler için masa, sandalye istenmişti.
Heyecandan elim ayağım titriyordu.
Onca kalabalığın içinde
Yalı Kızı’nı arıyordum.
Bir eğlence, bir parti, kutlama var sanıyordum.

Yaklaştıkça yalıya,
Endişem iyice artmıştı.
Ve bembeyaz bir gelinliğin içinde
Gördüğümde Yalı Kızı’nı,
Bütün dünyam kararmıştı...

Kim çalmıştı yüreğini Yalı Kızı’nın?
Kimdi o, hayallerimi paramparça eden gönül hırsızı?

Uzaktan' da olsa, kimseyi bu kadar sevmemiştim
O gün' Sevmenin ne kadar acı verici olduğunu öğrenmiştim.

Fevzi Emir Yılmaz