Bu ilk nedametim değil, belli ki son yakarış da olmayacak.
Kelbe su veren zaniye rahmettendir bu şımarıklığım.
Bir zamanlar Zühre’ye aldanmış meleğin aczidir bana da bulaşan.
Ondandır geceleri mahzun olurum da yine kendime kaçarım.
Kendimi müflih görememeyi bir ben bilirim, bir de kendim.
Islah edilmeyi bekleyerek heba etmişim meğerse ömrü.
Adam yaşama sevinci içinde
Masaya anahtarlarını koydu
Bakır kâseye çiçekleri koydu
Sütünü yumurtasını koydu
Pencereden gelen ışığı koydu
Bisiklet sesini çıkrık sesini
Devamını Oku
Masaya anahtarlarını koydu
Bakır kâseye çiçekleri koydu
Sütünü yumurtasını koydu
Pencereden gelen ışığı koydu
Bisiklet sesini çıkrık sesini
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta