Esti hırçın bir rüzgar vurgun yedi bağlarım
Tarumar oldu gitti başı karlı dağlarım
Akmaz artık sevgisiz kurudu pınarlarım
Ne olur sabrımı ver dayanayım Allah’ım!
En ummadığım yerde bıraktı sevdiklerim
Kolum, kanadım kırık yaralı ümitlerim
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
