yüklemiş katarı Horasan eri
geldi Horasan'dan yiğidin piri,
son meskeni Nevşehir ili
işte o er, Hacı Bektaş, erenler!
kanat çırptı, pervaz vurdu çiledi
durgundu hayat,durmuştu tüm kokular...
ne toprağın tavı,ne cemrenin günü
ne börtü böcek uyanması
ne de toprağın ısınması.
Bir uğultu üstümüzde
Jet hızıyla geçti yıllar,
Radıodan kaçırdığımız şarkılar gibi.
Şehirler kuruldu
Ekinler ektiğimiz tarlalarda
Apartmanlar yükseldi,Altın başaklı tarlalarda
O yar giyer al sırmalı libası
Hayallerim yerle göğün arası
Üzümün rüyası şarap mayası
Kadehler dolmadan o yar sarılmaz...
Sevdiğimde benler vardır noktalı
Kadersız ortadoğu,!
Gariban suriye
Yetim ırak!
Kan kokuyor toprağın, taşın
Nedensiz ölüyor gunahsızlar.
Güneş utanmış
dudakların senin kadın,
saçlar, kartaca'lı kadınların saçları
saçların kement senin
boynun mağrur,
ellerin kartal pençesi.
yüzün cennet ışığı
Kadın dediğin ana gibi olmalı,
Sıcacık candan sarmalı
Yürekden gülmeli derin olmalı gülüşü.
Dokunduğunda badenini ateş sarmalı
Kadın dediğin incitmeden yürümeli yerleri,
Kadın dediğin sevmeye doyulmamalı
Bilinmeyen kudret kerametin var
İnsan ayırmayan merhametin var
İnsanı insan,yapan hünerlerin var
Kadın senin bir ilahi gücün var...
Tanrı desem sen de, havva dan doğdun
Mazinin benimle sürüklenen hatıraları
Saf, temiz, berrak, kahkahalar..
Yıkacak gibi gökleri o haykırışlar
Sağır olacak dinleyen Yıldızlar.
İnletecek gök kubbeyi kahkahalar
Muhabbetle zihnimize, kazınan mutluluklar.
Ayın şavkı değsin saçlarına
Kal bu gece,benimle,
Paylaşalım neyimiz var, neyimiz yok
Dünya ikimizle uyurken, herşeyimizle.
Saçlarını dağıtsın gecenin rüzgarı
Beni eritircesine, günahlar ateşinde yak
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!