Gözyaşını sileyim diye ağlatmıyorum seni; bırak dökülsün puslu gözlerinden kimsesizliğin.
Soğuk avuçlarında ısınan su damlasına sığdırdığın hayaller kadar gerçek gördüğün bu rüya.
Yağmurlar ve topraklar şahit olsun, geçmeyecek bu güzel koku...
Titreyen ruhunda açan çiçekleri bahçelerimde büyüteceğim.
Ve yine yağmurlar ve topraklar şahit olsun, çamurlu ellerim tutacak çocukluğunu...
Biliyorum... Oradasın...
Huzurlu yastıklara koy ruhunu, tek başına yürüdüğün kaldırımlar görsün yine puslu gözlerini ve yalnızlığın yalnızlığım olsun bir ömür; yağmurlar ve topraklar şahit olsun...
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta