Yağmur Altında Seni Özlüyorum

Bulutlar toplaşmaya,
toplaştıkça kararmaya başladı.

Saat 3’ü 5 geçiyordu.
Yorgundum, bir banka oturdum.

Başımı öne eğip,
dizlerimin üzerinde ellerimin arasına almış,
gözlerim kapalı seni düşlüyordum.

Hüzünlüydüm,
sessizce hasret türküleri haykırıyordum.

Efkâr rüzgârlarının tokatlarına ve
önümden geçen insanat bahçesi mahlûklarının
beni görmezden gelmelerine aldırmaksızın.

Yağmur çiselemeye başlamıştı.
Gözlerim buğulanıyordu.

Saçlarımın arasından
şakaklarıma doğru akan yağmur damları
gözyaşlarımla birleşip toprağa karışmıştı.

Sensiz geçen günlere
bir yenisini ekledim.

Ömrümden sensiz bir gün daha geçti.

Senle geçen günlerimi
en derin halimle yine andım.

Kaderim buymuş, elden ne gelir.

Ne demişler;
At koşar, baht kazanır;
bahtım kara, at koşsa ne yazar.