Şehirler kâbus dolu; köylere duman düştü.
Tersine döndü her şey sanki; asuman düştü.
Hazîndir ki, dertleri aşmaya umman düştü.
Ne gemi gider ne uçak bize sırat düştü.
Burundan koku dilden tat meveraya düştü.
Ağrılarım tel tel tarak bedenime düştü
Dünya aciz kaldı insanlık hep suya düştü
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta