Yad Ellerde Kök Ararken

Bir dal gibi düştüm bilmediğim yere,
Adım okunmaz oldu yabancı sehere.
Bir yüz aradım her kalabalıkta,
Hiçbiri tutmadı elimden bir kere.

Gölgemde eski bir masal gezerdi,
Annemin sesiyle başlardı her hece.
Şimdi ne rüzgar tanıdık, ne de ay,
Yıldızlar bile sus pus gecelerde.

Köküm sökülmüş, yerim yitmiş,
Bir avuç sevda içimde bitmiş.
Nerede ısıtır beni çocukluk düşü?
Başkasının çatısı başımda kışmış.

Bir tas su gibi, özlemim derin,
Anamın bakışı silinmiş yerin.
Bir ömür aradım sıla kokusunu,
Taşlarda ararken yitirdim serin.

Dil bilmez duvarlar, yol anlamaz ki,
Bir selam vereni göremem belki.
Ama hâlâ içimde tüter o ocağın,
Bir avuç kül kaldı, sönmeyen belki.

Kimi gün sustum, içim bağırdı,
Kimi gün diz çöktüm, zaman daraldı.
Bir zarfın içinde hatıralar var,
Kırık dökük satır, kalbim yaralı.

Ne sabah bildim bu yaban elini,
Ne gece sarar bu beton tenini.
Ben yine seni düşledim her sokakta,
Anamın yüzünde görmüştüm beni.

Ey yitik şehir, ey dilsiz yolum,
Ben sende büyümedim, sende solum.
Ama kader deyip razı oldum ya,
İçimde bir sızı, eksik bir kolum.