Aşk bu dünyanın ölçüleriyle açıklanamaz sevgili. O ilkel bir acıdır, yaban bir ağrıdır. Gelir ve içimizdeki o çok eski bir şeye dokunur. Sonra bir perde açılır ve yolculuk başlar. Bu yolculukta artık para, tarifeler, beklentiler, randevular, taksitler, iş, anneler ve korkular yoktur. Aşkın kendi gerçekliği vardır sevgili. İnsan bir başka ışığa teslim olur...
Aşkta yarın yoktur sevgili. Zaman ileri doğru değil, içeri, yüreklere, derinlere doğru işlemeye başlar, bilgeleşir. Hiç bilmediği sezgileriyle buluşur. Yükü çok ağırdır, kendiyle buluşmuştur. Hem dışındadır dünyanın, hem de ortasında.
Hindistan'da Ganj Nehri'nin kıyısında yakılan yoksul adamın hissettikleri de onunladır, yitirdikleri de... Newyork'ta, bir sokakta, o kartondan kulübesinde yaşayan kadının çıplak yalnızlığı da. Her şey onunladır, ona emanettir sanki, ama o, çıldırtıcı bir yalnızlık içindedir yine de...
Aşkın kültürlü olmakla, bilgili olmakla da ilgisi yoktur sevgili, kanımıza karışan ilkel acı, o yaban ağrıyla hiçbir kitabın yazmadığı hakikatlere daha yakınızdır, inan...
Kim demişti hatırlamıyorum, aşk varlığın değil, yokluğun acısıdır diye. Belki de bu yüzden ilk gençliğimde, o yoğun aşık olduğum yıllarda, gözüme uyku girmez, dudağımda bir ıslıkla bütün gece şehri, o karanlık, o hüzünlü sokakları dolaşır, insanları uykularından uyandırmak isterdim. Uyanıp, içimde derin bir sızıyla uyanan o derin sancının acısına ortak olsunlar diye...
Aşk çok eski bir şeydir sevgili. Onun içinden o çileli çocukluğumuz geçer. Sevdiğimiz insanların çocuklukları da... Oradan üvey anneler, eksik babalar, parasız yatılılar geçer. Ve sonra aşk bütün bunları alır, daha da eskilere gider, hep o ilkel acıya, o yaban ağrıya...
Devamını Oku
Aşkta yarın yoktur sevgili. Zaman ileri doğru değil, içeri, yüreklere, derinlere doğru işlemeye başlar, bilgeleşir. Hiç bilmediği sezgileriyle buluşur. Yükü çok ağırdır, kendiyle buluşmuştur. Hem dışındadır dünyanın, hem de ortasında.
Hindistan'da Ganj Nehri'nin kıyısında yakılan yoksul adamın hissettikleri de onunladır, yitirdikleri de... Newyork'ta, bir sokakta, o kartondan kulübesinde yaşayan kadının çıplak yalnızlığı da. Her şey onunladır, ona emanettir sanki, ama o, çıldırtıcı bir yalnızlık içindedir yine de...
Aşkın kültürlü olmakla, bilgili olmakla da ilgisi yoktur sevgili, kanımıza karışan ilkel acı, o yaban ağrıyla hiçbir kitabın yazmadığı hakikatlere daha yakınızdır, inan...
Kim demişti hatırlamıyorum, aşk varlığın değil, yokluğun acısıdır diye. Belki de bu yüzden ilk gençliğimde, o yoğun aşık olduğum yıllarda, gözüme uyku girmez, dudağımda bir ıslıkla bütün gece şehri, o karanlık, o hüzünlü sokakları dolaşır, insanları uykularından uyandırmak isterdim. Uyanıp, içimde derin bir sızıyla uyanan o derin sancının acısına ortak olsunlar diye...
Aşk çok eski bir şeydir sevgili. Onun içinden o çileli çocukluğumuz geçer. Sevdiğimiz insanların çocuklukları da... Oradan üvey anneler, eksik babalar, parasız yatılılar geçer. Ve sonra aşk bütün bunları alır, daha da eskilere gider, hep o ilkel acıya, o yaban ağrıya...
İnsan insanlığını unuttuktan sonra en vahşi bir yaratığa dönüşür. En mükemmel bir şekilde yaratılan insan, bunun değerini bilmedimi BELHUM EDEL olurlar. Gökkubbe altında ve yeryüzünde bunların misalleri çoktur. Şeytan neredeyse bu tiplerden Neuzu çeker. Rabbim bizleri ıslah etsin, Hakk'tan ayırmasın, kendine hakiki kul, peygamberine ümmet yapsın. Tebrik ve saygılarımla.+10+ant
Okuyunca çevremdeki insanlar geldi aklıma İmran Öğretmenim. Çok güzel ve duygu yüklü yazılmış harika bir şiir. Ellerin ve beynin dert görmesin. Nice daha güzel şiirlere.
Ne ademler türedi şimdi
Şeytanı gölgede bırakan
Ne çıyanlar...
bir cok insanin demek istedikleri...
iyiydi biz okurlariniza tercuman olmaniz ;))
tebrikler ve sevgilerimle
acı ama gerçek galiba insan oğlunu her yönüyle tanıtan sorgulayan bir çalışma... kötülerin şerrinden muhafaza eylesin ya rab...
hiçbir canlı yaşamsal tehditlerlden biriyle karşılaşmadan bir diğerine zarar vermez
insandan başka.
kutluyorum yüreğinizi.
Bu muydu dünya ya Rab!
Bu muydu yaşam?
Şeytanı peşinden sürükler şimdi
Şeytana kanan adem…
Hak yola ilet Ya Rab!
Bağışla Ya Rab! ...
Gönülden satırlara dökülen cümlelir. İçten ve doğal. Tebrikler dost. Kaleminize sağlık.
***Ne çıyana çıyanlık
Ne domuza domuzluk
Ne sırtlana sırtlanlık kalmış
Adem çeşit çeşit türeyeli.
Akrep akrepliğinden utanır
Yılan yılanlığından…
Bu muydu dünya ya Rab!
Bu muydu yaşam?
Şeytanı peşinden sürükler şimdi
Şeytana kanan adem…
Hak yola ilet Ya Rab!
Bağışla Ya Rab! ...***
-Değerli hocam, kutluyor ve aynen katılıyorum bu
güzel serzenişe...Benden tam puan ! Sevgiler.
Âminn, Rabbim doğru yolda sabit kılsın..Şeytan görevini yapıyor da, bizlere ne oluyor...Bilemiyorum..Rabbim yar ve yardımcımız olsun..
Selâm ve dualarımla, tam puanla kutluyorum anlamlı ve çok güzel şiiri.
Saygıdeğer İmran Beyefendi, ilginize, yorumunuza teşekkür ederim. Öğretmen ve şâir kişiliğinizle edebiyatımıza yaptığınız katkıya ayrıca şükran.
'Son nefeste anlarsın / Pamukla kesildiğini.' muhteşem bir imgeleme. Tebrikler. Yusuf Bilge
Amin,insanlık kaybetiyor galiba.güzel bir aktarım.yüreğinize sağlık.
Bu şiir ile ilgili 14 tane yorum bulunmakta