William Blake Şiirleri - Şair William Blake

Ey kıpır kıpır Serçe!
Yeşil yapraklar altında
Mutlu bir gonca
Görüyor yuvanı aradığını
bir ok gibi hızlı
Kalbimin yakınında.

Küçük kara bir şey karlar arasından,
Haykırıyor "temizle! temizle! " kederli bir sesle!
"Nerededir senin annen&baban? söyle? "
"Onların ikisi de gittiler kiliseye dua etmeye.
"Çünkü mutluydum çalılıklar üzerinde,
Ve gülüyordum kışın yağan karlar arasında,

Başkasının mutsuzluğunu
Görüp de kederlenmemem mümkün mü?
Birinin başı bir derde girse
Aramaz mıyım derman o derde?

Gözyaşı döküyorsa bir insan,

Annem feryat etti, babam ağladı
Bırakıldığım tehlikeli bir dünyaydı
Aciz, üryan ve zırlayan
Sanki buluta gizlenmiş bir şeytan

Babamın ellerinde debelendim

Adım yok benim
İki aylığım
Nasıl seslenirim sana?
"Mutluyum ben,
Neşe benim adım"
Neşe düşsün payına

Bir gece karanlık bir düş dokudu
Yatağımdaydım, meleklerin koruduğu,
Bir karıncaydı gördüğüm düşümde
Yolunu yitirmiş çimenler içinde.

Bir başına, şaşkın ve endişeli,

Issız bataklıkta kayboldu küçük oğlan,
Takılıp gezgin bir ışığın peşine,
Başladı ağlamaya, derken, hep yanımızda olan,
Tanrı, göründü babası gibi, beyazlar içinde.

Öptü çocuğu ve tutup onu elinden

"Aşk düşünmez Kendisini,
Göstermez kendine hiç özen,
Başkalarıyladır bütün zoru,
Cennetler yapar Cehennemlerden"

Böyle söylüyordu Çamur Parçası

Gittim Sevda Bahçesine
Ve hiç görmediğim bir şey gördüm:
Bir kilise yapılmıştı ortasına,
Çocukluğumda oynadığım çimenlerin.

Ve bu Kilisenin kapıları kapalıydı,

Kim ki bir sevince bağlar kendisini
Uçarak geçen hayat, yok eder onu;
Ama kim, uçar gibi öper sevinci
Yaşar, sonsuzluğun gün doğumunu.