Vuslat Yolcusu Şiiri - Sadık Kocabaş

Vuslat Yolcusu

Ezelden ebede bir gizli yoldur,
Gönül köprüsünü geçtin mi canım?
İnsan dediğimiz garip bir kuldur,
Gönül köprüsünü geçtin mi canım?

Mülke veda edip yola düşerken
Aşkın ateşiyle yanıp pişerken
Sonsuzluk ufkuna doğru koşarken
Gönül köprüsünü geçtin mi canım?

Aynaya bakınca özünü gördün,
Dünyalık hayali yerlere serdin,
Söyle ey dervişim murada erdin,
Gönül köprüsünü geçtin mi canım?

Bedeni ruhuna eyleyip binek,
Gayret deryasına atmalı ilmek,
Zordur bu âlemde ölmeden ölmek,
Gönül köprüsünü geçtin mi canım?

Eşyada gizlenen manayı bulup,
Yanlışı terk edip ilimle dolup,
Külli bir irade içinde kalıp,
Gönül köprüsünü geçtin mi canım?

Kalemsiz Şair’e yoldaş olasın,
Hakk’ın kelamıyla huzur bulasın,
Aşk ile yürüyüp menzil alasın,
Gönül köprüsünü geçtin mi canım?