Vursunlar Beni Şiiri - Gönül Kütük

Tövbe eden kalpte aşk neyin nesi
Atmayan solumla vursunlar beni
Tutulup dildara çıkmazsa sesi
Susmayan dilimle vursunlar beni

Yaklaşıp hasreti ırağa iter
Saçımda bir meltem süzülse yeter
Kıyamet koparıp lodostan beter
Esmeyen yelimle vursunlar beni

Nimettir şükürle yaklaşan vade
Meczub’a Hüda’sı razıdır sade
Çağlayan ırmaktan doldurup bade
Akmayan selimle vursunlar beni

Ölüm anlık hayat bilmem kaç sene
Ömür yazıldıysa yaşarım yine
Yüzümde izleri yarından düne
Harcanan yılımla vursunlar beni

Şiir taziyedir kağıt kabristan
Türkü ağıt olur gidene yastan
Titreyen kalemle bitmeyen destan
Yazmayan elimle vursunlar beni

Gözlerim gülerken yüreğim üzgün
Dizlerim dermansız Gülruba sürgün
Ölümüne kanat açmazsam o gün
Sarmayan kolumla vursunlar beni