Vurgun Şiiri - Selahattin Koca

Konuşsak ne değişecek, hiçbir kelimenin lüzumu yok.
Yıllardır taşıdığım bu dert, çökertti garip omuzumu.
Sen haklı çık diye, ben içime attım zehri, kan kusuyorum.
Aynalara bakamaz oldum, kendimde aradım hep büyük kusuru.

Hayat dediğin, senin yazdığın ve benim oynadığım basit bir kurgu.
Gözlerinin o derin kuyusuna fırlatıp attım bütün korkumu.
Bitmedi beynimin içinde her gece hakim karşısındaki sorgu.
Ben deniz görmemiş bir gemiyim ama yediğim en ağır vurgun.

Sırtımı yasladığım duvar soğuk, tam ucundayım o namlunun.
Ensemde hissediyorum, buz gibi kesiyor mesafeli soluğun.
Toprağa yanlış ektik biz, yeşermedi sevda tohumu.
Perde kapandı, ışıklar söndü, sonuna geldik bu sahte oyunun.

Kapatalım üstünü, derinine inmeyelim bu mevzunun.
Senin vicdanın rahatsa, bırak benim hesabım öylece dursun.
Sana harcadığım yıllar, cebimdeki bozuk paralar gibi, avuç dolusu.
Yalan yok, seni sevmek benim hayatımın tek doğrusu.

Bedenim ayakta olsa da, ruhum ezelden beri yorgun.
Aynadaki suret yabancı, rengim kireç gibi solgun.
Bakıp eserinle övünebilirsin, kabarır belki sahte gururun.
İçinden çıkılmaz bir labirent, işte benim hal-i durumum.

Kimse üzerine alınmıyor, bulamıyoruz bu suçun sorumlusunu.
Yokuşlar dik, zemin kaygan, tırmandığım parkur zorlu.
Göz gözü görmüyor etrafta, benim havam dünden daha puslu.
Beni hafife alma sakın, dikkat etmen gereken bir husus bu.

Damla damla biriktin içimde, taştı, oldu koca bir okyanus.
Nefes alamıyorum artık, dar geliyor üzerime kapatılan bu fanus.
Zincire vurdun umutlarımı, ben kendi bedenimde mahpus.
Uyanmak haram bana, sensizlik gördüğüm en büyük kabus....

Gittiğim yolun sonu belli değil, rotası kayıp ve meçhul.
Yaşanan her yıkımdan, bir tek seni tutuyorum mesul.
Biçtiğim ekinler çürük çıktı, alamadım sevdanın bağından mahsul.
Değilim artık senin kapında emir bekleyen bir kul.