Ruhum, yokluğunun ayazıyla göyünürken, dumanım göklere yürüdü.
İşte ben o an yokluğunun çocuksu avuç içlerinden öptüm...
Hasretin büyürken gözlerimde, gece yavaşladı
Güneşin uzaklara doğdu...
Üşüdüm !!
Üşüdüğüm yerde yandım...
Her gece sütten kesilmiş çocuk gibi özledim.
Her gün bu kadar güzel mi bu deniz?
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
Devamını Oku
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta