Virüs Şiiri - Efecan Kıymaz

I.
Sanırım her insan cahil doğup,
Kefenin cebine sokabileceği tek şey olan
Bilgiyle ölmüyor
Hayatımızı sevip bir yandan
Boklarında boğulduğu dünyalarında
Hâlâ yüzleri nasıl da gülüyor

II.
Oysa benim beynimin kıvrımlarında
Amansız tutarsız kavgalar nüksediyor
Yin mi yang, yang mı yin?
Kafamda arabalar insanları sürüyor,
Solucanlar kuşları yiyor,
Şeytanlar hacı taşlıyor.
Ah amansız tutarsız kavgalar,
Farkında mısın azizim, Evrende kaos var.

III.
Yol alıyorum hurda metallerden atım ile
''Canlı şeyler beni sonsuza kadar taşımıyor diye''
Delilikle dahiliğin ince çizgisinde
Bilgilendikçe ufka batan mutluluk güneşini seyrediyorum

Törenle gömülmeyi hak ediyorum.
Sizleri uyandırma çabama bir moral alkışı,
Benim üzerime bir kürek fazla toprak atın.
Cıvık toprağa gömün beni,
Ölünce istersem cehenneme batayım.
Ancak göklere sarın fikirlerimi,
Sonsuzluğa koyun söylediklerimi,
Şiirlerimi ise bir virüs gibi yayın.