Ben bir viraneydim duvarlarım yıkılmış, tavanım goçmüş, temelim yerinden sarsılmış, sarmaşıklar sarmış etrafımı içimde tahtakuruları kalmış ruhum öyle bir haldeymiş ki üfleseler dediler, üfleseler yerle yeksan olurmuş, önce bir güneş doğdu yıkık penceremden doğru,sonra bir peri elleri ışıktan işlemeli gözleri derinden gelen bir hüzün ile önce yıkılan duvarlarım altında kalan kalbimi bulup çıkardı sonra tertemiz yüreğiyle ile ruhumu battaniyelerle sardı tek tek onlardı duvarlarımı tuğlalarımı biriken yok olan giden rüyalarımı gördüm öz gözümle gördüm insanın insana şifa olduğunu bildim öz ruhumla bildim gönlü gönlüme şifa olduğunu bildim
Bir gün gelir de unuturmuş insan
En sevdiği hatıraları bile
Bari sen her gece yorgun sesiyle
Saat on ikiyi vurduğu zaman
Beni unutma
Çünkü ben her gece o saatlerde
Devamını Oku
En sevdiği hatıraları bile
Bari sen her gece yorgun sesiyle
Saat on ikiyi vurduğu zaman
Beni unutma
Çünkü ben her gece o saatlerde
