Viran Şiiri - Ayşe Uçar

bazı kapılar vardır ki
aralanmadan geri kapanır
aslında yüzler eski gülüşler yenidir
yine de ince bir parşömenin hışırtısına
benzer bu davetsiz yakınlık

kahve köpüğüne gizlenmiş içtikçe tatsızlaşan
içtikçe yabancılaşan konuştukça sembollerin görüntülerin
şekil değiştirdiği ve bilinmedik kapılardan
gelen o sıfatsız soğukluk

iç ürperten

artık ne geçmişin güzelliği ne sıcak yakınlığı kalmış
kendinden geçmiş bir zeminin kayganlığı gibidir
bir uzaklaşan bir yakınlaşan gel-gitlerin ayazları
bir türlü denge tutturulamayan konuşmaların
havada asılı kaldığı gülüşmelerin
yavan olduğu

boşluk

taş duvarlarda
gölge ve ışık oyunu oynar gibi
baş döndüren titreşen bir ışık bir değişimin simgesi
geçmişin küllendiği ve közün söndüğü hatta tozlaştığı

her dostluk zamansız her arkadaşlık
bir ömürlük değil ki

bazıları geçmişte kalan hoş bir anı hoş bir ışıktır
hiçbir sitem gerektirmeyen oluruna bırakılacak
bazı yollar yön değiştirmiş zamanla bazı kapılarsa
sessizce kapanmıştır

öyleyse
geçmişin yükünü rüzgârlara atıp kurtulmalı insan
sahte yüzlerle riyakar gülüşlerle taçlandırılmamalıdır
içsel bir şefaflığın aynasında kabulleniş
en güzel yoldur

yaklaştıkça uzaklaşan
uzaklaştıkça sürüncemede kalan eski dostluklar
ve insanın karar vermekte huysuzlandığı
düşündükçe sap gibi ortada kaldığı
ah! viran dostluklar

hem tuhaf hem trajikomik hem de hüzünlü
hem mutsuz hem de yabancılaşmış
yaban itici bir ritimle kulakları tırmalayan
dinlemesi hoş olmayan sessiz bir orkestradır
biten dostluk

vedaları hak eden

1310202521:01