Bakıyorum şöyle bir gecenin karanlığına
Veriyorum kulağımı sessizlerin çığlığına
Yanan ateş etrafında oynayanlar
Ve karnı bu soğukta guruldayanlar
Sabah açıyorum gözlerimi güneşli güne
Ve kuşların cıvıltıları arasında uyanıyorum
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta