Veysel Tekye Şiirleri - Şair Veysel Tekye

Yasadıklarını ve duygularını vicdan muhasebesinden geçirip eğriyi ve doğruyu ayıramadıkça kendine ve başkalarına hep yalan söyleyerek yaşamak zorunda kalırsın...
Artık kimseye güvenmez inanmaz ve hep suçluyu başkalarında arar ve mutlu olam
azsın...
Gerçek ne kadar acı olursa olsun kabullenip onu yaşamaya çalışırsan eğer, tüm yanlışlarına rağmen zamanla doğrulursun… İşte o zaman dürüst insanları bulursun... Kendinde olmayan bir şeyin başkasında aramanın bir faydası ve anlamı yok.

Kendi kendini mutlu edebilmeyi öğrenmeli insan,
Başkasından mutluluk beklerse,
O seni değil kendini mutlu etmiş olur.

Sayısı bile belli olmayan hiçbir hayvanın yarın için
Yiyecek bulma telaşı olmadığı bu dünyada,
Gayet muntazam bir şekilde hayatını idame edebiliyorsa,
Biz insanlar neden kaygılanıp birbirimizi yiyoruz ki.

Sen canımın ucundasın,
Ben elinin ucundayım.
Aramızdaki fark bu;

Her zaman ustaca kandırıldığımız halde tekrar tekrar yine inandığımız aklımızdır.

Henüz telaffuz edilmemiş kelimelerim var sana dair,
Şimdi söylesem anlayabilir misin bilmem!

Gidersem eğer kırarak dökerek değil,
Gürültüyle patırtıyla değil,
Bir masum çocuğun mahcubiyetiyle,
Hatırınızdan uçar giderim.
Belki de başka eller üzerinde.
Bir kar yağışı gibi,

Bir sebep sonuç ilişkisi değildir aşk.
Bir çocuğa ne kadar seviyorsun sorusunu sorduğunuzda.
Hiç tereddütsüz iki eline açıp bu kadar demesidir aşk.
İki farklı karakterin birlikte yanıp,
Tek vücutta e-halin açığa çıkmasıdır aşk.

Hiç kimseyi hafife alamazsın,
Çünkü hayalinin sınırını bile tahmin edemezsin.