“Veysel’im”
Yüzün güleçti Veysel’im, yüreğin pak,
Hep birlikte direndik, zordu yaşamak,
Dik durduk, başladı ekmeği kazanmak,
Felek bıraksa, tat verirdi yaşamak,
--Ne çabayla kat ettik, hayat yolunu,
--Felek aniden oynuyor, oyununu.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var