Onun sessiz elçisidir, semadaki kara bulutlar
Eski bir dostunu özlemiş gibi, biçare, solgun yaprak
Birden inmeye başladı yere, sıra halinde damlalar
Kavuştu artık sevdiğine, kuruyup çatlamış toprak
Göz yaşları gibi yıkar sokakları, bu hüzünlü yağmur
Anything To Say?
Under your shoes mud and clay,
Yet no latency, no delay,
If you have anything to say,
Please suppose that's my last day...
Başta keçi külahı, eğri çelik ellerde,
Düşmanların üstüne akın eder çeriler,
Bitmez cesaretleri destanlarda, dillerde,
Yoldaşlarla yan yana her korkudan beriler.
Dervişleri, pirleri: Hacı Bektaş-ı Veli,
Dün gibi hatırlarım, seni ilk gördüğüm anı,
Ben senin en çok gözlerine vurulmuştum.
O an öylece tutmak istedim zamanı,
Tutamadım, yorulmuştum...
Saat üç oldu yine...
Bilmem bu kaçıncı gün,
Oysa, zamanla geçecek demişlerdi,
Zamanla geçtik belki de zamanla geçmedi...
Bir zaman gelir de kadrimi bilirsin diye,
Sevdam bir his gibi kalbinde belirsin diye,
Seni sensiz beklerken, belki gelirsin diye,
Ne kışlar ne baharlar geçip gitti ömrümden.
Anıları paslanmış, kederli matuh gibi,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!