Veli Can Şiirleri - Şair Veli Can

Usulca sokul bana Dokun kanıma
Suskun kalbim Durmaya yakın
İçim üşür ölüm sanki arkadaşım
Akşamlarda gidişindir beni yakan

Mevsimin olup sana açayım

İliklerime kadar kin ve nefret kokarken
sabahın o serinliğinde ölüme gülümsedi gamzelerim
ve bir çılgınlık yapıp o sessizliği sessizce vurmak istedim tam anlından
küf kokan dudaklarımdan adın düştü usulca
Bak oğlum ben üşüdüm şehir üşüdü
Hadi yavrum gir koynuna uykunun yoksa sende üşürsün usulca...

Nasılda aldattım buğulu tenini
Aşkın katili oldum zindana atın beni
Bir anlık hataydı bu benimkisi
Susma giderken; susmaların kurşun olur
Başka tene dokunan ellerim utancım olur
Gitme kal diyemediğim Gültanem

gel deme

gel deme nazlı sümbül gelemem
koşdeme koşamam
kokun salınırda rüzgarda
yollar açılrda ardı arkasına

GİTME KAL
Bana gitme kal diyorsun şimdi
Çocuk yanım yakıp gidiyorsun
küle döndüm düştüm yollara
oysa duman olup dolacaktım avuçlarına
sustukça yaşlar saklarım avcuma

GÖLGELER

Gölgeler de kaldım sensiz
Güneş ol gel bana aksın sensizlikten donan kanım
Seni özledim çok zamansız çaresizim
Her yeri siyah güller sardı

Göçmen kuşlar uçuşur gecede
İyi halimden azad et beni
Kör kuyularda yedi veren başak
Mor menekşeler sevdaya tanık

Uçurumun kenarında ranzam

Şarap dolu beyaz masada
Aklım kaldı dün akşamda
İyi ki çıktın karanlıkta karşıma
İyi ki doğdun bana akşamda
Bir damla su ol ak bana
Çöllerde yaşamış kurmuşum

GELSEYDİN SEN

Gelseydin ey sevgili
Gelseydin bu bakan gözlerime
Demlenseydin çay gibi seni yüreğime
Yüreğimde uyuturdum seni

KARDI YÜREĞİM NEDEN

Kar yağdı bak yollara aslında alışkınım ben karlara
Sen gittiğinde yağmıştı da yüreğime oradan biliyorum
Ve çok acımıştı da canımı söylememiştim kimseler
Çocuk hüznü maskemi takınmıştım yüzüme